Veliki hercegovački vojvoda Mihajlo Mićo Ljubibratić rođen je 1839
godine u trebinjskom selu Ljubovu u uglednoj staroj srednjovjekovnoj
srpskoj plemićkoj porodici Ljubibratić. Umro je veoma mlad u pedesetoj
godini života daleko od rodnog kraja u Beogradu 1889 godine.
Gimnaziju je završio u Dubrovniku gdje se kao veoma mlad upoznao sa revolucionarnim idejama italijanskog mislioca i revolucionara Macinija koji je odigrao veoma važnu ulugu u oslobođenju i ujedinjenju Italije 1861 godine. Tako nešto kao što su uradili Macini i Garibaldi u Italiji želio je da uradi Mićo Ljubibratić prilikom oslobođenja i ujedinjenja srpskog naroda na Balkanu u jednu zajedičku državu u drugoj polovini 19 vijeka.
Borbe i ustanci srpskog naroda u Hercegovini i Bosni u drugoj polovini 19 vijeka protiv turske okupatorske vlasti počele su bez pomoći zvaničnih država Srbije i Crne Gore. Mićo Ljubibratić se nadao da će pomoć i oslonac za ustanak i ustanike naći u civilizovanoj i naprednoj Evropi,ali se grdno prevario i razočarao jer su Velike sile gledale da podmire svoje interese i osvajačke apetite na Balkanu. Mali balkanski narodi su im služili kao moneta za potkusurivanje i namirivanje svoji osvajačkih planova i interesa na Balkanu. U prvom redu očekivao je Mićo Ljubibratić pomoć od Italije i Italijana da će uz njihovu pomoć doći na kormilo ako ništa drugo do autonomne i slobodne Hercegovine. Kada je ta dugo očekivana pomoć sa vana izostala,izuzev nekoliko četa italijanskih dobrovoljaca Mićo Ljubibratić se morao više oslanjati na domaće snage i zatražio je pomoć za hercegovačke ustanike od srpskih država Srbije i Crne Gore. Čitav njegov rad u Hercegovačkom ustanku bio je pun protivrječnosti,razno raznih ocjena i mišljenja. Ona se kreću od sasvim suprotnih i oprečnih stavova koja idu iz krajnosti u krajnost,od prenaglašene njegove lične uloge u ustanku do potpunog negiranja,omalovažavanja i poništavanja njegove uloge i svih zasluga u Hrcegovačkom ustanku 1875 - 1878 godine.
Zvanična kneževina Crna Gora i crnogorski knez Nikola Petrović gledali su i vidjeli u Miću Ljubibratiću,čovjeka i agenta kneževine Srbije i kneza Milana Obrenovića koji je poslan u Hercegovinu da poremeti planove i interese Crne Gore i da promoviše iterese Srbije u Bosni i Hercegovini. Ni zvanična kneževina Srbija nije se dobro odnosila prema vojvodi Mići Ljubibratiću kao svome nacionalnom radniku u Bosni i Hercegovini. Nekoliko godina kasnije poslije završetka Hercegovačkog ustanka i ratova Srbije i Crne Gore protiv Turske 1876 - 1878 godine,vojvoda Mićo Ljubibratić morao je nevoljno da se pravda i jednoj i drugoj strani i Srbiji i Crnoj Gori,koje su ga izdale u odsutnom momentu što je dovelo do vojničkog poraza i gušenja Hercegovačkog ustanka 1875 - 1878 godine. Iz ondašnje evropske i domaće srpske i crnogorske štampe može se jasno sagledati sva tragična,neslavna i teška sudbina „TREĆEG SRPSKOG KNEZA“, Velikog hercegovačkog vojvode Mihajla Mića Ljubibratića (1839 - 1889).
Detaljnije na sajtu:
Virtualna Hercegovina
Gimnaziju je završio u Dubrovniku gdje se kao veoma mlad upoznao sa revolucionarnim idejama italijanskog mislioca i revolucionara Macinija koji je odigrao veoma važnu ulugu u oslobođenju i ujedinjenju Italije 1861 godine. Tako nešto kao što su uradili Macini i Garibaldi u Italiji želio je da uradi Mićo Ljubibratić prilikom oslobođenja i ujedinjenja srpskog naroda na Balkanu u jednu zajedičku državu u drugoj polovini 19 vijeka.
Borbe i ustanci srpskog naroda u Hercegovini i Bosni u drugoj polovini 19 vijeka protiv turske okupatorske vlasti počele su bez pomoći zvaničnih država Srbije i Crne Gore. Mićo Ljubibratić se nadao da će pomoć i oslonac za ustanak i ustanike naći u civilizovanoj i naprednoj Evropi,ali se grdno prevario i razočarao jer su Velike sile gledale da podmire svoje interese i osvajačke apetite na Balkanu. Mali balkanski narodi su im služili kao moneta za potkusurivanje i namirivanje svoji osvajačkih planova i interesa na Balkanu. U prvom redu očekivao je Mićo Ljubibratić pomoć od Italije i Italijana da će uz njihovu pomoć doći na kormilo ako ništa drugo do autonomne i slobodne Hercegovine. Kada je ta dugo očekivana pomoć sa vana izostala,izuzev nekoliko četa italijanskih dobrovoljaca Mićo Ljubibratić se morao više oslanjati na domaće snage i zatražio je pomoć za hercegovačke ustanike od srpskih država Srbije i Crne Gore. Čitav njegov rad u Hercegovačkom ustanku bio je pun protivrječnosti,razno raznih ocjena i mišljenja. Ona se kreću od sasvim suprotnih i oprečnih stavova koja idu iz krajnosti u krajnost,od prenaglašene njegove lične uloge u ustanku do potpunog negiranja,omalovažavanja i poništavanja njegove uloge i svih zasluga u Hrcegovačkom ustanku 1875 - 1878 godine.
Zvanična kneževina Crna Gora i crnogorski knez Nikola Petrović gledali su i vidjeli u Miću Ljubibratiću,čovjeka i agenta kneževine Srbije i kneza Milana Obrenovića koji je poslan u Hercegovinu da poremeti planove i interese Crne Gore i da promoviše iterese Srbije u Bosni i Hercegovini. Ni zvanična kneževina Srbija nije se dobro odnosila prema vojvodi Mići Ljubibratiću kao svome nacionalnom radniku u Bosni i Hercegovini. Nekoliko godina kasnije poslije završetka Hercegovačkog ustanka i ratova Srbije i Crne Gore protiv Turske 1876 - 1878 godine,vojvoda Mićo Ljubibratić morao je nevoljno da se pravda i jednoj i drugoj strani i Srbiji i Crnoj Gori,koje su ga izdale u odsutnom momentu što je dovelo do vojničkog poraza i gušenja Hercegovačkog ustanka 1875 - 1878 godine. Iz ondašnje evropske i domaće srpske i crnogorske štampe može se jasno sagledati sva tragična,neslavna i teška sudbina „TREĆEG SRPSKOG KNEZA“, Velikog hercegovačkog vojvode Mihajla Mića Ljubibratića (1839 - 1889).
Detaljnije na sajtu:
Virtualna Hercegovina
